Sposoby leczenia łupieżu pstrego

Do leczenia łupieżu pstrego służą preparaty przeciwgrzybiczne, szczególną uwagę należy też zwrócić na przestrzeganie zasad higieny.

Drożdżaki powodujące powstawanie łupieżu pstrego zamieszkują wierzchnią warstwę skóry, toteż bardzo skuteczne w jego leczeniu są substancje o działaniu przeciwgrzybicznym (dostępnych w aptekach bez recepty) jak np. ketokonazol, klotrimazol czy mikonazol. W pierwszych tygodniach kuracji specyfiki należy stosować codziennie.

Stosowanie maści przeciwgrzybicznych czy profesjonalnych płynów miejscowo, na zmiany ujawniające się na plecach czy klatce piersiowej, jedynie zaleczy infekcję i przyniesie tylko doraźną ulgę. Łupież pstry widoczny jest „gołym okiem” na nieowłosionej skórze, jednak jego najtrudniejsze do zgaszenia ognisko znajduje się zwykle na głowie. Umiejscowione tam plamki są zasłonięte włosami, przez co osoby zainfekowane często nie zdają sobie sprawy z faktu, że zmiany pojawiły się także w tej sferze. Dlatego, aby skutecznie wyleczyć infekcję należy stosować działania ogólne - na widoczne na ciele zmiany nakładać miejscowo maści lub toniki, a skórę głowy myć codziennie, co najmniej przez tydzień specjalistycznymi szamponami. Po upływie tego czasu warto taką kurację powtarzać co kilka lub kilkanaście dni. Łupież pstry - jeśli potraktujemy go jako wroga ogólnego - to choroba wyleczalna.

W przypadku gdy samodzielna kuracja nie przynosi rezultatu, należy udać się do dermatologa, który po obejrzeniu plam dobierze sposób leczenia. Jeśli kilkutygodniowe leczenie środkami zewnętrznymi nie przynosi rezultatów, dermatolog może przypisać kurację lekami stosowanymi doustnie. Stosując leki doustne można dodatkowo używać preparatów przeciwgrzybicznych.

Po takiej kuracji powinno udać się wyleczyć z tej choroby - szczególną wagę trzeba jednak przywiązać do higieny i unikać możliwości zarażenia, gdyż łupież pstry ma charakter nawracający, toteż może zaistnieć potrzeba profilaktycznego stosowania leków, by uniknąć kolejnych problemów z chorobą.

Do działań mających na celu zapobieganie infekcji zaliczyć należy przede wszystkim przestrzeganie zasad higieny. Nie wolno wymieniać się z osobami chorymi ubraniami, obuwiem czy przyrządami kosmetycznymi. Podczas wizyt na basenie czy pod wspólnymi natryskami należy unikać korzystania z tych samych ręczników, czepków i gąbek, a po kafelkach chodzić w klapkach. Dodatkowo, jeśli zdecydujemy się na skorzystanie z solarium - należy wybierać gabinety oferujące kabiny stojące.

Należy mieć świadomość, że nawet kiedy chorobotwórcze drożdże zostaną usunięte, hipopigmentacja może utrzymywać się nawet przez kilka tygodni, dopóki melanocyty nie zaczną na nowo produkować melaniny.